1 Χρόνος χωρίς τον μπαμπά!
1 Χρόνος χωρίς τον μπαμπά! & ο χρόνος αυτός ήταν πολύ περίεργος.
Ένας χρόνος με στεναχώρια,αλλά και με χαρές.
1 Χρόνος χωρίς τον μπαμπά! και ναι μεν όλα είναι διαφορετικά, όμως με χαμόγελο έχω αντιμετωπίσει με πολύ ψυχραιμία και δύναμη το πένθος μου.
Άλλωστε ο κάθε άνθρωπος βιώνει και αντιμετωπίζει την κάθε απώλεια με το δικό του τρόπο.
Ο δικός μου μπαμπάς ήταν πάνω από όλα Άνθρωπος και μετά γιατρός.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τον μπαμπά μου τον αγαπούσαν όλοι τόσο για τις ιατρικές του γνώσεις, όσο και για την ανθρωπιά του.
Παγκόσμια φημισμένος ήταν από τους καλύτερους Καρδιολόγους και για αυτό άλλωστε είχε βραβευτεί αρκετές φορές.
Άλλωστε, η έρευνα & τα πνευματικά του παιδιά όπως αποκαλούσε τους φοιτητές του ήταν η ζωή του όλη.
Στο σημερινό μου άρθρο δυσκολεύτηκα λίγο στο να μιλήσω για εκείνον, καθώς μου φαίνεται ακόμα παράξενο που δεν είναι μαζί μας.
Είνα σαν να έχει πάει σε κάποιο συνέδριο & περιμένουμε να γυρίσει.
Όπως και να έχει ο μπαμπάς μου πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μου, στην ψυχή μου και στην καρδιά μου.
Αγαπημένε μου Δάσκαλε πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που “έφυγες”.
Δεν υπάρχει μέρα που να μη σε σκέφτηκα, δεν υπάρχει μέρα που να μην σε χρειάστηκα για τις ιατρικές σου γνώσεις.
Ήταν τιμή μου που ήμουν όλα αυτά τα χρόνια φροντιστής σου, μένω σε εκείνη την συνάντηση που είχες με την Νευρολόγο σου όταν σε πρωτοείδε και σε ρώτησε :
“Η κοπέλα δίπλα σας ποια είναι;” “Είναι το μεγαλύτερο βραβείο που έχω λάβει η κόρη μου, το Τινάκι μου” της απάντησες.
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα Δάσκαλέ μου.
Αν δεις τα τρία αγγελούδια που χάθηκαν άδικα εύχομαι να τα αγαπήσεις όπως αγάπησες κ μένα,διότι δε τα αγάπησε κανείς αληθινά αυτά τα παιδιά και αν δεις κ εκείνα τα κορίτσια που σκότωσαν να τις κάνεις σφιχτή αγκαλιά.
Μου λείπεις μπαμπά, σε αγαπώ πολύ !
No Comments