Το ότι μετά από 6 χρόνια “κραξίματος” θα έγραφα τέτοιο κείμενο δε το περίμενα. Πάντα έλεγα πως εγώ “φίλη” με πρώην δεν θα μείνω και τελικά έμεινα.

Αλλά δεν είμαστε ακριβώς “φίλοι”,απλά μιλάμε,πίνουμε τον καφέ μας λέμε τα νέα μας και εκείνος μου αναφέρει για το πως θα ρίξει τις 20 άρες -έχει δεν έχει τελικά δεν ξέρω αλλά και ποτέ δεν θέλησα να μάθω γιατί μου είναι αδιάφορο- και εγώ του αναφέρω για εκείνον τον πρώην που με πόνεσε ή για τους μουσάτους που έχω αδυναμία.Θα μου πεις καλά πάτε καλά; Κάθεστε και λέτε αυτά ; Ναι γιατί όχι ; Γιατί αν καθόμουν κάθε φορά να τον βρίζω για τον τρόπο που μου φέρθηκε τότε θα έπρεπε να υποβαθμίζω τον εαυτό μου οπότε δεν ασχολούμαι.

Η αλήθεια είναι ότι για να μείνω “φίλη” μαζί του μου πήρε καιρό να το αποφασίσω ήμουν ανάμεσα στο ρίχνω τα μούτρα μου και μένουμε φίλοι ή τον ξεγράφω και τέλος.

Τελικά έμεινα “φίλη” μαζί του και όχι γιατί τον θέλω ακόμα, γιατί στους γυναικάδες εγώ δεν γυρνάω τους θεωρώ πολύ ανώριμους με τουπέ, αλλά γιατί αυτό που είχαμε 1-2 μήνες δεν θεωρείται σχέση & τα ” σ’ αγαπώ” που μου έλεγε ήταν ψεύτικα, γενικά και ο ίδιος ψεύτικος είναι, αλλά δεν με απασχολεί, γιατί δεν είμαι κοπέλα του.

Αν αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάτι ερωτικό μεταξύ μας θα σου πω πραγματικά πως δεν ξέρω. Κάποιες στιγμές είμαστε πολύ κοντά, άλλες όχι και όταν εννοώ για ερωτικό δεν εννοώ να είμαστε μαζί ξανά.

Ο πρώην μου μπορεί να είναι μαλάκας πάνω σε θέματα σχέσης,όμως όσο είμαστε “φίλοι” είναι εκεί όποτε τον χρειαστώ, οπότε σκέφτομαι πως τελικά δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για σχέσεις και ίσως απλά εγώ και ο πρώην μου να είμαστε πιο καλά ως “φίλοι” παρά να μάστε μαζί μέσα σε μια καταδικασμένη σχέση.

facebookShare on Facebook