Η Τζίνα είναι μια καταξιωμένη συγγραφέας & στην πρόσφατη συνέντευξη που μου παραχώρησε μου παρουσίασε το τελευταίο της βιβλίο.

Επίσης,μου μίλησε για τις σχέσεις,την αγάπη της για την συγγραφή των βιβλίων,αλλά & για τα μελλοντικά της σχέδια.

Πάμε να δούμε τι μου είπε :

  1. Πες μας λίγα λόγια για σένα και πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για την συγγραφή βιβλίων;

“Αποφοίτησα από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο όπου σπούδασα Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία. Δίδαξα είκοσι περίπου χρόνια στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση γαλλικά και ιστορία, σε σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας. Παραιτήθηκα το 2015 και έκτοτε ασχολούμαι αποκλειστικά με την γραφή. Ήταν η ώρα της μεγάλης ανατροπής για μένα, η στιγμή που θέλησα να ψηλαφήσω τον δικό μου χαμένο χρόνο, που λέει κι ο Προυστ, να εκφράσω δημόσια πλέον όσα επί πολλά χρόνια έγραφα και κρατούσα φυλαγμένα στα συρτάρια, άλλα και όσα έκρυβα μέσα μου. Και απ’ ότι φαίνεται, είχα πολλά να πω, αφού μέσα σ’ αυτά τα έξι χρόνια, γράφτηκαν δεκάδες διηγήματα αλλά και τρία μυθιστορήματα, για να μην πω τέσσερα, αφού το πρώτο ( «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι») που τώρα επανακυκλοφορεί είναι σαν να ξαναγράφτηκε σχεδόν από την αρχή. Αλλά και να θέσω πολλά ερωτήματα ήθελα, να τρυπώσω στο μυαλό των αναγνωστών απορίες και επιθυμία αναζήτησης απαντήσεων. Ο Τσέχοφ είχε πει πως ο συγγραφέας είναι για να θέτει ερωτήσεις, όχι για να τις απαντάει, και αυτό επιχειρώ να κάνω, για θέματα που ως ένα βαθμό μάς έχουν όλους απασχολήσει.”

  1. Τι θέμα πραγματεύεται το τελευταίο σου βιβλίο;

“Το τελευταίο μου βιβλίο, («Αριστερό Πέταγμα») είναι θεωρητικά η συνέχεια του πρώτου. Και λέω θεωρητικά γιατί διαβάζεται αυτούσιο, δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει το προηγούμενο για να παρακολουθήσεις την πλοκή και τις αντιδράσεις των ηρώων. Είναι και αυτό ψυχογράφημα, όπως και τα άλλα δύο βιβλία μου – το δεύτερο είναι «Οι κόρες της Ανάγκης» – και ασχολούμαι με τα εσώτερα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο δράμα και την πανουργία της ύπαρξης που έχει μάθει να χρησιμοποιεί την ειρωνεία ή το γέλιο σε καταστάσεις όπου ο πόνος απειλεί να σε ισοπεδώσει. Τα θέματα που πραγματεύομαι αυτή τη φορά είναι η αγάπη που γίνεται θυσία χωρίς να το καταλάβουμε, ο “καταραμένος” έρωτας, το ανεπούλωτο τραύμα της παιδικής κακοποίησης, ο αλκοολισμός, η φιλία, η κατάθλιψη, οι αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο έως και στον φόνο.”

  1. Οι σχέσεις στην σημερινή εποχή είναι δύσκολες. Τι πιστεύεις ότι φταίει γι’ αυτό;

“Σαν παιδιά, σαν έφηβοι, παπαγαλίζουμε ακαδημαϊκές γνώσεις έως και άχρηστες κάποιες φορές και δεν μαθαίνουμε τίποτα για την τόσο σημαντική συναισθηματική νοημοσύνη, για το πώς δηλαδή να διαχειριζόμαστε σωστά ό,τι βιώνουμε αλλά και τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Όλα αυτά εμπειρικά τα μαθαίνουμε, ακόμα και το πιο απλό, ότι μια βαθιά ανάσα, ας πούμε, έχει δύναμη ανακουφιστική. Η άτσαλη αντίδρασή μας οδηγεί σε άγχος, το άγχος σε σπασμωδικές κινήσεις, αυτές σε λάθη, τα λάθη σε περισσότερο άγχος. Παρότι το καταλαβαίνουμε πως είναι λογική αυτή η αλληλουχία, σαν απάντηση, υπερπροστατεύουμε. Κουκουλώνουμε τα παιδιά μας κάτω από το πάπλωμα, αγάπη το ονομάζουμε, πιστεύοντας ότι έτσι τα βοηθάμε να υποφέρουν λιγότερο, ενώ τελικά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Γιατί έτσι δεν μαθαίνουν τίποτα από την αληθινή ζωή.
Η ανύπαρκτη στην πλειοψηφία ενσυναίσθηση λοιπόν, και η κακώς εννοούμενη αγάπη, θεωρώ ότι είναι οι βασικές αιτίες για τις δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις.”

  1. Η οικονομική κρίση μας επηρεάζει όλους. Ποια η δική σου συμβουλή στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινάνε τα όνειρά τους;

“Θα έλεγα στα νέα παιδιά να μην σταματούν ποτέ να ονειρεύονται, να θέτουν στόχους που θα τους κυνηγούν, να μην αφήσουν ποτέ τον φόβο να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, να ερωτεύονται με πάθος και να αγαπούν με όλη τους τη καρδιά.”

  1. Γράψε μας το αγαπημένο σου κομμάτι από το βιβλίο που θες να μοιραστείς μαζί μας

“Αν και δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα μόνο κομμάτι, «παιδί» μου είναι ολόκληρο το βιβλίο και το αγαπώ εξίσου , επιλέγω ένα που θεωρώ αρκετά αντιπροσωπευτικό:
«Είναι και κάτι έρωτες που σε αναγκάζουν να πεις πως είναι καλύτερα απόντες παρά παρόντες. Μάλλον επειδή στην ουσία δεν έδωσαν ποτέ ηχηρό παρόν. Θα σου λείπει, το ξέρεις, μα δεν τον θέλεις στην ζωή σου ξανά. Έρωτας παράξενος, ν’ αγαπάς και να μισείς ταυτόχρονα. Να εύχεσαι να υπήρχε ρήμα ξε–αγαπώ, μα δεν υπάρχει. Και τον σκέφτεσαι τον έρωτα αυτόν, κάθε φορά που κάτι αστείο σου συμβαίνει και θέλεις να το μοιραστείς, και νιώθεις ένα μικρό κενό μέσα σου κάθε φορά που ζεις μιαν όμορφη στιγμή, μα πίσω δεν τον θέλεις. Γιατί, δεν είναι το πρόσωπο που σου λείπει, το συναίσθημα που αποχωρίστηκες πενθείς. Κι είσαι έτοιμος να ωραιοποιήσεις το παρελθόν, να λυγίσεις στην πρώτη νοσταλγία και να ξεχάσεις πληγές και προδοσίες, αν και ξέρεις, δεν θα το κάνεις. Λείπει και λύπη το ίδιο ακούγονται, γράφουν αλλιώς μέσα μας όμως. Στο πρόσωπο που λείπει δεν έχεις κανέναν λόγο να μην ευχηθείς τα καλύτερα. Την γέφυρα της λύπης ωστόσο, καλά έκανες και την έκαψες. Γιατί, όλα τα «σ’ αγαπώ του κόσμου», σε χρόνο ενεστώτα μόνο δεν αξίζουν;»”

  1. Αγαπημένο τραγούδι και φράση αυτή την εποχή

“Αγαπώ πολλά τραγούδια και πολλά είδη μουσικής. Η αγάπη μου αυτή, δεν έχει να κάνει με τις εποχές αλλά με παγιωμένες πλέον αξίες. Για τον ίδιο λόγο δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη φράση, πάντα κάτι θα τύχει να διαβάσω που θα μου κάνει εντύπωση, που θα θαυμάσω το μυαλό που το σκέφτηκε. Θα παραμείνω αιώνια πιστή ωστόσο, στην σημαντική παραδοχή, mea culpa.”

  1. Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;

“Εξακολουθώ να γράφω την άποψή μου για βιβλία που διάβασα αλλά και διηγήματα, τα οποία δημοσιεύονται στα λογοτεχνικά περιοδικά Fractal και Άνεμος magazine. Επίσης, έχω ήδη ξεκινήσει την συγγραφή του τέταρτου βιβλίου μου, εντελώς διαφορετικού σε ύφος αυτή τη φορά. Ένα στοίχημα με τον εαυτό μου είναι, κατά πόσο θα μπορέσω να σταθώ επάξια δίπλα σε ήρωες πραγματικούς αυτή τη φορά, όχι αμιγώς μυθοπλασμένους. Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκινά από την καταστροφή της Σμύρνης και τελειώνει μέσα στην δεκαετία του 1970.”

  1. Πού μπορεί να σε βρει κανείς;

“Μέσω του εκδοτικού μου οίκου, Άνεμος εκδοτική, και στην σελίδα μου στο Facebook.”

  1. Μια ευχή για το Ex’s Ghost by Tina Michaelidou

“Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες, την ομορφιά της σιωπής, την λάμψη του ήλιου, το μυστήριο της νύχτας, την ορμή του νερού, τη δύναμη της φλόγας και την τρυφερή ανάσα του αέρα….”

facebookShare on Facebook