Η Μαρίνα είναι συμπατριώτισσα,φοβερή συγγραφέας,στιχουργός & συνάμα μια γλυκύτατη μαμά.

Πρόσφατα μου παραχώρησε μια συνέντευξη για να μου μιλήσει για τις σχέσεις,τους χωρισμούς,για τα 2 βιβλία της,καθώς & για το νέο site This Is Us.

Πάμε να δούμε τι μου είπε :

  1. Πες μας λίγα λόγια για εσένα και πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για την συγγραφή των βιβλίων καθώς και για τους στίχους που ξέρω ότι γράφεις

“Τα πράγματα είναι απλά, είμαι η Μαρίνα και γράφω. Μικρή κρατούσα ημερολόγιο, μετά έπαιρνα αγαπημένα μου τραγούδια, κυρίως του Ρακιντζή, και έβαζα στη μουσική δικούς μου στίχους, στην πορεία κατέληξα να κάνω μαθήματα δημιουργικής γραφής, σε μια προσπάθεια να ξεφύγω από μια καθημερινότητα και ένα επάγγελμα που δεν μου άρεσε καθόλου. Κάπως έτσι τα χρόνια πέρασαν και αξιώθηκα να εκδώσω ένα μυθιστόρημα και δυο παιδικά παραμύθια. Παράλληλα συνέγραψα θεατρικά έργα με τον Στέλιο Θεοχάρους. Κάποια ανέβηκαν σε σκηνές της Κύπρου, ενώ το τελευταίο μας θεατρικό «Κοιμήσου Αγγελούδι μου» παρουσιάστηκε και στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τώρα γράφω ότι με ευχαριστεί. Είτε αυτό είναι ένα άρθρο, είτε κάποιο δικό μου θεατρικό κείμενο ή βιβλίο. Ενώ, δηλώνω τεράστια αγάπη για την τηλεόραση, παρόλο που ακόμα να παρουσιάσω κάτι καθαρά δικό μου. Τη γραφή δεν την επιλέγεις. Εκείνη σε επιλέγει και εσύ κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να την υποστηρίξεις.”

  1. Μίλησέ μας για τα 2 σου βιβλία και με τι θέματα πραγματεύονται.

“«Η Κουτσή κιθάρα» όπως και ο «Λίνος, ο δρακουλίνος» είναι δυο παραμύθια που αγαπώ ιδιαίτερα και κυκλοφορούν και τα δυο από τις εκδόσεις Πνοή. Η κουτσή κιθάρα πραγματεύεται την αυταγάπη, τη δύναμη της θέλησης και της πίστης πρωτίστως στον εαυτό μας και έπειτα σε ότι αγαπάμε. Η Ρουζ, η κουτσή κιθάρα, χάνει την μια της χορδή, δέχεται χλευασμούς και μπούλιγκ από τα υπόλοιπα όργανα μα στο τέλος καταφέρνει και βρίσκει τους δικούς της ρυθμούς και μπορεί να παίζει μουσική με το δικό της τρόπο. Κι αυτό επιτυγχάνεται εφόσον πιστεύει πρώτα η ίδια στον εαυτό της. Έπειτα έρχεται και η αποδοχή όλων των υπολοίπων. 

Το νέο μου παραμύθι, ο «Λίνος, ο δρακουλίνος», αφορά ένα δράκο, τον Λίνο, ο οποίος δε μπορεί να βγάλει φωτιά από το στόμα του μέχρι που φτάνουν οι δοκιμασίες των δράκων και αποτυγχάνει. Τότε, εξορίζεται από τη χώρα των Δράκων και ψάχνει να βρει το δρόμο του. Εκεί συναντά ένα κουνέλι και ένα λύκο που του αλλάζουν εντελώς την κοσμοθεωρία του. Βλέπεις, το κουνέλι λατρεύει τις μπανάνες, πράγμα ασυνήθιστο για τα κουνέλια και ο λύκος είναι χορτοφάγος, καθώς δηλώνει τρελά ερωτευμένος με μια κότα, την Κοκό – Σουσού. Όπως είπε και μια φίλη, αυτό το παραμύθι είναι ο ύμνος της διαφορετικότητας. Δεν ξέρω, τι να σας πω. Αυτό που ήθελα να μεταφέρω με αυτήν την ιστορία είναι προφανώς η αποδοχή της διαφορετικότητας αλλά και η σημασία της υπομονής αλλά και το ότι: «κάθε πράγμα γίνεται στον καιρό του». Νιώθω ότι έχουμε φορτώσει με τόσα πολλά πράγματα τα παιδιά μας και οι απαιτήσεις μας μόνο αυξάνονται. Κάθε ένα παιδάκι, κάθε άνθρωπος, έχει τους δικού του ρυθμούς. Άλλο αργεί να περπατήσει, άλλο να μιλήσει, να βγάλει δόντια και η λίστα είναι ατελείωτη. Δεν πειράζει. Δεν συμμετέχουμε σε κάποιο διαγωνισμό. Σημασία έχει να είμαστε καλά και να προσπαθούμε, έχοντας δίπλα μας φίλους που μας αξίζουν. Κι αυτό πετυχαίνει ο Λίνος στο ταξίδι του. Να βρει όμοιούς του και στο τέλος να καταφέρει να βγάλει και φωτιά από το στόμα. Την ώρα που νιώθει πλήρης και ευτυχισμένος.” 

  1. Οι σχέσεις αυτή την εποχή είναι δύσκολες τι πιστεύεις ότι φταίει για αυτό;

“Πανδύσκολες. Όλων των ειδών οι σχέσεις. Φιλικές, ερωτικές, οικογενειακές, επαγγελματικές. Το αίσθημα του ανταγωνισμού συνήθως κατακλύζει το εγώ και επέρχεται το χάος. Αυτό έχω παρατηρήσει και έχω εισπράξει όσο δούλευα σε πολυεθνικές και παρατηρώντας τις ανθρώπινες σχέσεις γύρω μου. Ο ένας να φάει τον άλλο, πραγματικά γιατί; Δε μας χωράει η γη; Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για όλους μας. Δεν βλέπω όμως πολλούς σύμμαχους. Αυτούς όμως που βλέπω να συμμερίζονται τη σκέψη αυτή τους κρατάω δίπλα μου με νύχια και με δόντια. Γιατί μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορώ να λειτουργήσω. Και είμαι ευγνώμων για τους φίλους που απέκτησα τόσα χρόνια. 

Τώρα όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις. Είμαι με τον άντρα μου από το πανεπιστήμιο. Μεγαλώσαμε μαζί. Ωριμάσαμε μαζί. Συμπορευτήκαμε. Και τώρα πια μετράμε είκοσι ολόκληρα χρόνια κοινής πορείας. Αν είναι εύκολο; Όχι βέβαια. Είναι στιγμές που βαριόμαστε αφόρητα ο ένας τον άλλον, που τσακωνόμαστε, δεν αντέχουμε, απομακρυνόμαστε, χανόμαστε. Επειδή όμως θέλουμε να είμαστε μαζί, βρίσκουμε πότε ο ένας και πότε ο άλλος έναν τρόπο για να επικοινωνήσουμε ξανά και να το ξαναορίσουμε ξανά μανά από την αρχή. Ξανά και ξανά και ξανά. Κάθε φορά γυρνάμε πίσω σε αυτό το «Μαζί» που μας έφερε τον ένα δίπλα στον άλλο. Και, δόξα το Θεό, οι αναμνήσεις μας πολλές και όμορφες. Επομένως, έχουμε κάπου να πιαστούμε. Και έχουμε και λόγο να προσπαθήσουμε περισσότερο την επόμενη φορά. Αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από όσα μας χωρίζουν. Μέχρι τώρα. Αν κάτι μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως το κυριότερο σε μια σχέση είναι να έχεις ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουν ανταπόκριση τα λόγια του καθενός. Και όταν βλέπεις τον σύντροφο σου να προσπαθεί για όσα του είπες, τότε και εσύ μαλακώνεις και προσπαθείς εξίσου. Θέλουν δουλειά οι σχέσεις. Ατελείωτη δουλειά. Κι αυτό φαίνεται όσο ποτέ τη στιγμή του εγκλεισμού μας. Αυτή τη στιγμή, τώρα, που καλούμαστε λόγω κορονοϊού να μείνουμε σπίτι με την οικογένεια μας.Είχα διαβάσει κάπου στα κοινωνικά δίκτυα: «3η μέρα καραντίνας και κάποιοι μόλις συνειδητοποίησαν ότι είναι παντρεμένοι με παιδιά». Και αυτό κρύβει μέσα του τόσες αλήθειες.”

  1. Η οικονομική κρίση μας επηρεάζει όλους ποια η δική σου συμβουλή στους νέους που τώρα ξεκινάνε τα όνειρά τους;

“Τα όνειρα είναι τζάμπα. Καθένας τα δικαιούται. Ας μην τους βάζουμε φρένο. Το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν μικροί, μεγάλοι το πόση προσπάθεια χρειάζεται για να τα πετύχουν και να τα αγγίξουν. Ναι, η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει όλους μας. Και πόσο μάλλον τους ανθρώπους της τέχνης. Αν ένας συγγραφέας σου δείξει τις εισπράξεις του τέλος του χρόνου, με το 50% – των ούτως ή άλλως λιγοστών δικαιωμάτων του – να πηγαίνει στο κράτος, τότε κανείς δε θα θέλει να είναι συγγραφέας στην Ελλάδα του σήμερα. Γι αυτό καλούμαστε να κάνουμε κι άλλες δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα. Αυτό όμως δεν μας σταματά από το πάθος και την αγάπη μας για το γράψιμο. 

Κι αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό για τους νέους. Να ανακαλύψουν το δικό τους πάθος και να το κυνηγήσουν όσο αντέχουν, προσπαθώντας, αποτυγχάνοντας και ξαναπροσπαθώντας. Μόνο η προσπάθεια θα τους σώσει και θα τους οδηγήσει εκεί που θέλουν. Δουλειά και δουλειά και δουλειά.” 

  1. Ξέρω ότι δημιούργησες ένα δικό σου site. Με τι θέματα καταπιάνεται;

“Thisisus.gr μια ιστοσελίδα για γονείς και παιδιά. Ήταν μια ιδέα της Σοφίας Μητράκη, θεαροπαιδαγωγού, όπου μια που το είπε και μια που καταλήξαμε μαζί και με την Τιτίκα Ανουσάκη, δημοσιογράφο, να τη δημιουργούμε. Όλες μας αγαπάμε τα παιδιά και θέλουμε να τους δώσουμε επιλογές. Το ίδιο όμως αγαπάμε και τους γονείς. Εκεί έξω υπάρχουν διάφορα μοντέλα οικογένειας, όπως και πολλές μοναχικές μανάδες, όπως και άξιοι πατεράδες που πολλές φορές μένουν στην αφάνεια. Επιθυμία μας είναι να ακουστούν και οι δικές τους φωνές μέσα από τα άρθρα μας. Βρισκόμαστε μόνο ένα μήνα και κάτι στον αέρα αλλά δηλώνουμε πανευτυχείς με την ανταπόκριση του κόσμου. Εδώ θέλω να πω και ένα δημόσιο ευχαριστώ στον αφανή ήρωα, Τρύφωνα Σιάνο, τον προγραμματιστή μας, για την υπομονή και την αντοχή σε οτιδήποτε θελήσαμε. Δεχόμαστε και βιωματικά άρθρα από γονείς. Θα ήταν χαρά μας να μοιραστεί κάποιος μαζί μας ότι θελήσει.”

  1. Αγαπημένο τραγούδι και φράση αυτή την εποχή

“Αν σου πω δεν έχω αγαπημένο τραγούδι αυτήν την εποχή πως θα ακουστεί; Διανύω μια περίοδο που δε θέλω να ακούω μουσική. Όσο θεραπευτική κι αν είναι. 

Φράση μα τι άλλο; #μένουμεσπιτι. Για το καλό όλων.” 

  1. Όταν τα παιδιά σου μεγαλώσουν τι συμβουλή θα τους δώσεις ώστε να μην πονέσουν όταν χωρίσουν;

“Αχ, μακάρι να υπήρχε κάποιο χάπι ή λόγια παρηγοριάς για τους χωρισμούς. Δεν υπάρχουν συμβουλές. Ο πόνος του χωρισμού, της απώλειας, της απόρριψης είναι κάτι το οποίο καλούμαστε να βιώσουμε για να εξελιχθούμε. Αυτό που επιθυμώ όσο τίποτα να μεταφέρω στις κόρες  μου είναι να αγαπάνε τον εαυτό τους. Με αυτήν την αγάπη των παιδιών, την αυταγάπη, μακριά από εγωισμό. Να τον φροντίζουν και να τον προσέχουν. Τα «όχι» που θα ακούσουν σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο δεν καθορίζουν την αξία τους, ούτε και είναι δική τους επιλογή. Αυτά τα «όχι» μας μαθαίνουν να προσπαθούμε περισσότερο και μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι. Τα όχι εν τέλη βγάζουν προς τα έξω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Φτάνει να έχουμε γαλουχηθεί με αγάπη, ώστε να μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό.” 

  1. Πού μπορεί να σε βρει κανείς;

“Εν όψη καραντίνας μόνο σπίτι μου! Γενικά, πάλι στο σπίτι μου. Όποιος θελήσει να μάθει κάτι παραπάνω θα με βρει σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα.” 

  1. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να είσαι blogger, εργαζόμενη, στιχουργός, συγγραφέας, μαμά, σύζυγος μα πάνω από όλα γυναίκα;

“Εύκολο δεν το λες. Κι είναι φορές που δεν αντέχεται κιόλας όλο αυτό. Κάπου θα χαθείς μέσα σε όλους αυτούς τους ρόλους. Κι είναι φυσιολογικό. Αλλά όλες εμείς οι γυναίκες καλούμαστε να υπηρετήσουμε όλα όσα ανέφερες κι άλλα τόσα. Είναι κομμάτια μας. Άλλοτε θα βαραίνει το ένα κι άλλοτε το άλλο. Μα σαν αποδεχτούμε ότι όλα είναι κομμάτια μας, θα βρίσκουμε και τρόπους να τα διαχειριζόμαστε. Αυτό πιστεύω και ελπίζω για να αντέξω. Είναι όμως αξιοσημείωτο πως μόλις μια γυναίκα γίνει μάνα, αυτόματα αυτό επισκιάζει όλους τους υπόλοιπους ρόλους. Η αλήθεια είναι πως για να έχουμε ισορροπία καλούμαστε, από ένα σημείο και μετά, να ξαναθυμηθούμε τη γυναίκα. Διαφορετικά δεν βγαίνει η άσκηση.”

  1. Μια ευχή για το Ex’s Ghost By Tina Michaelidou

“Ότι θέλει να το έχει.”

facebookShare on Facebook