Δεν ανοίγουμε την αγκαλιά στην φιλία!
Δεν ανοίγουμε την αγκαλιά στην φιλία! μας λέει στη σημερινή συνέντευξη η συγγραφέας του βιβλίου “Ισμήνη” Ειρήνη Λαμπιδώνη.
Για το βιβλίο είχα κάνει Book Review το καλοκαίρι & μπορείς να το δεις εδώ!
1.Πες μας λίγα λόγια για εσένα και πως ξεκίνησε η αγάπη σου για την συγγραφή βιβλίων;
“Είμαι ευαίσθητη, απεχθάνομαι το ψέμα,, αγαπώ τα ζώα έχω και μια σκυλίτσα.
Αγαπώ,την τέχνη,, γιατί είναι πλαισιωμένη και φτιαγμένη ,από την ομορφιά της φύσης.
Όσο για την συγγραφή βιβλίων φαίνεται πως η λογοτεχνία , με τις όμορφες συγκινησιακές φράσεις της, έρχονταν στον νου μου, σαν έξαψη νοσταλγίας.
Είχα σεβασμό για τους συγγραφείς στο βλέμμα του πατέρα μου που τους λάτρευε.”
2.Με τι θέμα πραγματεύεται το βιβλίο σου;
“Πώς κάθε άνθρωπος, όπως και η Ισμήνη αν και έχει διπολικό χαρακτήρα,μπορεί,πέφτοντας έστω και σε λάθη που την πονούν να διεκδικήσει την ελευθερία του.”
3.Οι σχέσεις στη σημερινή εποχή είναι δύσκολες.Τι πιστεύεις ότι φταίει για αυτό.
“Είναι πάντοτε δύσκολες όταν δεν ανοίγουμε την αγκαλιά μας, στην φιλία.”
4.Η Οικονομική κρίση μας επηρεάζει όλους.Ποια η δική σου συμβουλή στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινάνε τα όνειρά τους;
“Να ακολουθούν τα όνειρά τους, και όταν παρεκκλίνουν να ξανατρυπώνουν σε αυτά με ευλάβεια.”
5.Γράψε μας το αγαπημένο σου κομμάτι από το βιβλίο που θες να μοιραστείς μαζί μας.
“Κάποτε,στραφτάλιζε η χαρά μας κι ανασαίναμε το άρωμα, από της γης τα θεία μυρωδικά.
Ο ουρανός πλαισίωνε φωτεινός και γαλάζιος τη ματιά μας κι η υπερηφάνεια μας, όρθωνε το ανάστημά μας.
Ο αιθέρας έμπαινε στο πεντακάθαρο είναι μας.
Οι μαργαρίτες πολλαπλασιαζόταν στο διάβα μας, χρυσίζοντας από τον ήλιο , τον πλούτο γύρω μας, και μας στόλιζαν, ανοίγοντας με ευλάβεια τα πέταλά τους, στο μονοπάτι της απλότητας.
Οι πασχαλιές άνοιγαν τα φτερά τους στην γιορτή του έαρος.
Τα κορμιά μας ήξεραν τον έρωτα τον δοκίμαζαν σαν τον καλλιτέχνη που δοκιμάζεται από τις ιδέες του, σαν αγαλμάτινα στολίδια πάθους.
Είχαμε αψεγάδιαστα λευκά πανιά στο ταξίδι μας και η καρδιά ξεπερνούσε τη φουρτούνα με αντοχή και με σφρίγος στο κορμί.
Η ψυχή πετούσε διάφανα τα όνειρά μας στον αιθέρα, η ζωή ξετυλιγόταν λαμπρή μπροστά μας και ήμασταν υπόδουλοι στην γοητεία μας, όταν ο έρωτας έζωνε το κορμί μας σαν στεφάνι με κάθε λογής λουλούδια.
Το Πάσχα μαζευόμασταν όλοι και τσουγκρίζαμε τα κόκκινα αυγά ανταλλάσσοντας ευχές.
Ο ορίζοντας άνοιγε τα φτερά μας στα όνειρα, οπτασίες του πόθου που μας θάμπωναν.
Οι γονείς μας δεν έγερναν μας διαφέντευαν μ ένα χαμόγελο που ξάνοιγε χίλια βλέμματα ανθών. κι εμείς ανιχνεύαμε τις διδαχές τους με τίμιο μέτωπο.
Όταν βαρυγκομούσαμε μας, έπλεκαν την υπομονή και μας χάριζαν κουράγιο.
Το αύριο ήταν μαζί μας και το ξημέρωμα με την πρώτη ηλιαχτίδα μας χαροποιούσε.
6.Αγαπημένο τραγούδι και φράση αυτήν την εποχή.
“Το μην <λυγίσεις> που τραγουδάει ο Μάριος Φραγκούλης.”
7.Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
“Συν θεό την συγγραφή βιβλίων, ποίησης ή νουβέλες”
8.Πού μπορεί να σε βρει κανείς;
“Συχνάζω στο ΜΟΜΟ καφέ εστιατόριο, στην πλατεία Κύπρου στην
Καλλιθέα.”
9.Μια ευχή για το Ex’s Ghost by Tina Michaelidou.
“Να έχετε υγεία και ευτυχία.”
No Comments