Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να παίρνει μια κούκλα και να κάνει και καλά ότι της κάνει ένεση ή της φτιάχνει τα δόντια.

Ήθελα ανέκαθεν να βοηθάω τους ανθρώπους και να τους κάνω να χαμογελάνε,όμως ο μπαμπάς μου σαν γιατρός μου έλεγε να κάνω τα δικά μου όνειρα και όχι τα δικά του,να γίνω συγγραφέας και να κάνω οικογένεια.

Τα χρόνια πέρασαν και δεν ασχολήθηκα με το ιατρικό κομμάτι,αλλά κάθε φορά που πήγαινα στο νοσοκομείο που δούλευε ο μπαμπάς μου είχα την ανάγκη να βοηθήσω ή όταν έμπαινα μέσα είχα το Σύνδρομο του Θεού όπως έχουν όλοι οι γιατροί.

Όταν αρρώστησε ο μπαμπάς μου και άρχισε να έχω επαφή με τους γιατρούς ξεκίνησα και εγώ να διαβάζω βιβλία και πληροφορίες σχετικά με τις αρρώστιες του μπαμπά μου και πολλές φορές ρωτούσα τους γιατρούς “μήπως αντί για αυτό το φάρμακο πρέπει να πάρει κάτι άλλο;” ή ” υπάρχει και αυτή η εξέταση γιατί δεν την κάνετε ;” ή το κορυφαίο που είχα πει είναι : “σε αυτή την αρρώστια παίρνουμε το τάδε φάρμακο” και όπως είναι φυσικό όλοι οι γιατροί με ρωτούσαν αν είμαι γιατρός και κάθε φορά που έλεγα όχι απορούσαν πως γίνεται να έχω τόσες γνώσεις.

Το καλό του να έχεις μπαμπά καρδιολόγο είναι ότι σου μαθαίνει πολλά,αλλά επειδή περνάνε τα χρόνια και η ιατρική εξελίσσεται πρέπει από μόνη σου να μαθαίνεις και τα καινούργια δεδομένα.

Αφού το έψαξα πολύ με τις σχολές βρήκα τα ΔΙΕΚ Βοηθός Νοσηλευτή που υπάρχουν στην Αθήνα και το πρώτο μου εξάμηνο το έκανα στο Νοσοκομείο Παίδων.

Το δεύτερο εξάμηνο και την υπόλοιπη φοίτησή μου την κάνω στο Νοσοκομείο Γεννηματάς και έχω διαλέξει την ειδικότητα των Ειδικών Παθήσεων.

Η εμπειρία μου μέχρι τώρα είναι πως παρόλο που στο νοσοκομείο πάω για εκπαίδευση μια φορά την εβδομάδα -αργότερα θα είναι περισσότερες μέρες και ώρες- έχει πολύ άγχος,τρέξιμο και θέλει γερό στομάχι.

Το καλύτερο πάλι είναι πως κάνουμε μάθημα με γιατρούς και στη σχολή,αλλά και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας και έτσι έχουμε και κάποιες ιατρικές γνώσεις και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα και το πρώτο εξάμηνο να το κάνω στο Νοσοκομείο Γεννηματάς επειδή είχαν και τότε γιατρούς που δίδασκαν κάποια μαθήματα.

Από αυτή την εμπειρία έμαθα πολλά πράγματα και έχω ακόμα να μάθω πολλά,αλλά γνωρίζω και πολλούς ανθρώπους είτε είναι ασθενείς,είτε είναι γιατροί που μου διδάσκουν πολλά τόσο για την ζωή,όσο και για τις ασθένειες.

Κλείνοντας για να γίνεις γιατρός ή νοσηλευτής πρέπει να είσαι πάνω από όλα άνθρωπος και να νοιάζεσαι για την υγεία και την ζωή του ασθενή σου.

facebookShare on Facebook