Ας μη φοβόμαστε τις δυσκολίες!
“Ας μη φοβόμαστε τις δυσκολίες!”,μου λέει στη σημερινή συνέντευξη ο συγγραφέας Νικόλαος Μιχαλόπουλος.
Επίσης,στη συνέντευξή του μου παρουσιάζει το βιβλίο του,μου μιλάει για τις σχέσεις,αλλά & για τα μελλοντικά του σχέδια.
Πάμε να δούμε τι μου είπε :
1.Πες μας λίγα λόγια για εσένα και πως ξεκίνησε η αγάπη σου για την συγγραφή βιβλίων;
“Πάντα έγραφα. Αυτός ήταν ο τρόπος έκφρασής μου και προσέγγισης των άλλων ανθρώπων.
Ακόμα και σήμερα γράφω γράμματα στους αγαπημένους μου ανθρώπους και κρατάω ημερολόγιο.
Το γράψιμο είναι κάτι που βγαίνει φυσικά από μέσα μου.
Κάποια στιγμή όμως αποφάσισα, ότι αυτός θα ήταν ένας ωραίος τρόπος διαλόγου με τους μικρούς μου φίλους.
Kυρίως μέσα από μια δική μου διάθεση να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου μέσα από τον αθλητισμό.
Για μένα ήταν μια πολύ μοναχική διαδρομή.
Γιατί αντίστοιχα μου έλειψαν ανάλογες προσεγγίσεις από άλλους ανθρώπους, όταν τις είχα ανάγκη.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα με καταγωγή από την Αρκαδία.
Στην οποία και πηγαίνω συχνά, αφού διατηρώ ένα σπίτι εκεί του 1832.
Αποφοίτησα από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και για πολλά χρόνια, πριν ασχοληθώ με την εκπαίδευση.
‘Εκανα καριέρα στον χώρο των πωλήσεων, από τον οποίο και αποχώρισα το 2003.
Ως brand manager της εταιρείας Lacoste, για την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ανατολική Ευρώπη.
Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής μου υπήρξε και παραμένει ο αθλητισμός.
Από τα παιδικά μου χρόνια, αθλητής του ακοντισμού, τα τελευταία δέκα χρόνια.
Επέστρεψα στους στίβους στην κατηγορία των Masters.
Κατάφερα να κατακτήσω το χρυσό μετάλλιο στα European Games, στο Τορίνο πέρσι,5 Βαλκανικά μετάλλια και 9 πρωταθλήματα Ελλάδος.
Η σημαντικότερη ίσως αθλητική στιγμή μου ήταν η κατάκτηση της κορυφής του όρους Κιλιμάντζαρο, στα 6.000 μέτρα.
Για τους σκοπούς του μεγαλύτερου αθλητικού και φιλανθρωπικού ιδρύματος στον κόσμο, του Laureus Sport For Good Foundation.
Προσπαθώντας να συγκεντρώσω χρήματα για τα παιδιά των παραγγουπόλεων του Ναϊρόμπι.
Φέρνοντας την Ελλάδα στην 1η θέση στη συγκεκριμένη επιχείρηση.
Μια περιπέτεια ζωής, που μου άλλαξε τη ζωή.
Μου έδωσε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω την αγάπη μου για τον αθλητισμό με έναν τρόπο, που βοηθούσε τον κόσμο μας να γίνει καλύτερος.”
2.Με τι θέμα πραγματεύεται το βιβλίο σου;
“Το «Πολύχρωμο Παιδί» είναι το τελευταίο μου βιβλίο, το 12ο στη σειρά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα και έχει να κάνει με το ευαίσθητο θέμα της διαφορετικότητας.
Της ταυτότητας δηλαδή του καθενός, που πρέπει να γίνει αποδεκτή από όλους, γιατί αυτή η διαφορετικότητα κάνει τον κόσμο μας τόσο όμορφο και τόσο ενδιαφέροντα, καθώς ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.
Έχουμε μάθει τον διαφορετικό σε σχέση με μας, σε όλα αυτά τα αυστηρά προσωπικά του χαρακτηριστικά, να τον αντιμετωπίζουμε ως κατώτερο σε σχέση με μας ή ως εχθρό προς εμάς.
Κι όμως και οι δύο αυτές προσεγγίσεις είναι ολοκληρωτικά λάθος και δημιουργούν κοινωνίες φοβισμένων και δυστυχισμένων ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα «Πολύχρωμα Παιδιά» είμαστε όλοι μας και όλοι, πιστεύω και ελπίζω, να βρούμε κομμάτια μας στον ήρωα του βιβλίου.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση,από το κείμενο αναδύονται και αξίες, όπως αυτές της ειρήνης, αλλά και η προσπάθεια του καθενός να διαχειριστεί τους φόβους του και να προχωρήσει μπροστά.
Πράγματα που ίσως και πάλι έχουν να κάνουν με το πώς σε εκπαιδεύει μια κοινωνία να αντιλαμβάνεσαι τα δικά σου ξεχωριστά στοιχεία,αλλά και πόσο αυτά, πολλές φορές δημιουργούν αιτίες παγκόσμιων συρράξεων, όταν νομίζεις, πως μόνο εσύ και οι όμοιοί σου έχουν τα περισσότερα δικαιώματα σε αυτή τη ζωή.”
3.Οι σχέσεις στη σημερινή εποχή είναι δύσκολες. Τι πιστεύεις ότι φταίει για αυτό;
“Οι σχέσεις πιστεύω, ότι πάντα ήταν δύσκολες, αν μιλάμε για τις πολύ προσωπικές μας σχέσεις.
Το να βρεις έναν σύντροφο ζωής ή έναν καρδιακό φίλο δεν είναι ποτέ κάτι εύκολο και απαιτεί βαθιά γνώση του εαυτού μας, ώστε να κάνουμε και τον άλλον να αισθάνεται ασφαλής δίπλα μας.
Ίσως και να αισθάνομαι, ότι παλαιότερα τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα.
Αν μιλάμε για προσωπικές ή οικογενειακές σχέσεις, μπορεί να είχαμε πολύ λιγότερα διαζύγια, αλλά και πολύ περισσότερους δυστυχισμένους ανθρώπους, που έμεναν σε μια σχέση ή μια οικογένεια, γιατί δεν μπορούσαν ή δεν τους επιτρεπόταν να κάνουν αλλιώς.
Και αυτό είναι τραγικό και συνεχίζει να συμβαίνει σε κλειστές κοινωνίες, ακόμα και σήμερα, μακριά από εδώ, που καταπατάνε ασύστολα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τώρα, σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων, ίσως και να είμαστε πράγματι λόγω τεχνολογίας πιο πολύ κλεισμένοι στον εαυτό μας, όσο έχει να κάνει με τη φυσική παρουσία, όμως ταυτόχρονα, έχουμε τη δυνατότητα να έρθουμε σε μια επαφή με πολύ περισσότερο κόσμο, που βρίσκεται πολύ πιο μακριά από εμάς και υπό άλλες συνθήκες αυτό θα ήταν αδύνατο και σίγουρα είναι κι αυτή μια μορφή σχέσης.
Ας δούμε όλοι, πόσο μας έσωσε η τεχνολογία τις μέρες της καραντίνας, όταν μπορούσαμε να ακούμε και να βλέπουμε τους αγαπημένους μας, ενώ δεν είχαμε κανέναν άλλο τρόπο.
Άρα δεν θα ήθελα να δαιμονοποιούμε τον καινούργιο τρόπο ζωής, αλλά να εστιάζουμε περισσότερο στα καλά που έχει να μας δώσει.
Ούτως ή άλλως πάντα τη διαφορά την κάνουμε σε όλες τις καταστάσεις εμείς οι ίδιοι, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο τις χρησιμοποιούμε και αντιδρούμε σε αυτές.
Η μοναδική μου ένσταση έχει να κάνει με τα παιδιά, στα οποία οφείλουμε να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες δημιουργίας προσωπικών σχέσεων, άρα και ευκαιρίες εμπειρίας.”
4.Η οικονομική κρίση μας επηρεάζει όλους. Ποια η δική σου συμβουλή στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινάνε τα όνειρά τους ;
“Δεν ξέρω αν είμαι ικανός να δίνω συμβουλές σε κανέναν, αλλά αν ένα παιδί ζητούσε τη γνώμη μου, θα το κοιτούσα βαθιά στα μάτια και θα του έλεγα να είναι ο εαυτός του και να είναι περήφανος για αυτόν.
Να ξέρει, πως ο δρόμος δεν είναι πάντα εύκολος, όμως αν καταφέρει να μείνει κοντά στις αξίες του και τα όνειρά του, οι συγκινήσεις που τον περιμένουν είναι τεράστιες!
Και η εμπειρία μου μου έχει δείξει, πως όσο πιο δύσκολες οι συνθήκες, τόσο μεγαλύτερος ο αγώνας και όσο μεγαλύτερος ο αγώνας, τόσο πιο σημαντικές οι κατακτήσεις.
Τα δύσκολα συνήθως βγάζουν στην επιφάνεια μια δύναμη που έχουμε μέσα μας, αλλά ούτε εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε.
Άρα ας μη φοβόμαστε τις δυσκολίες,όποιας μορφής και ας τους δώσουμε μια ευκαιρία να μας δείξουν τον δρόμο, προσπαθώντας απλά να μένουμε κοντά στα όνειρά μας.”
5.Γράψε μας το αγαπημένο σου κομμάτι από το βιβλίο που θες να το μοιραστείς μαζί μας
“Όταν το πολύχρωμο παιδί μου δεν αντέχει άλλο τον εγκλεισμό, που του έχουν επιβάλλει οι δικοί του, ώστε να το προστατέψουν από εκείνους που δεν μπορούν να δεχτούν τη διαφορετικότητά του, το γεγονός δηλαδή ότι έχει γεννηθεί με όλα τα χρώματα των φυλών επάνω του, έχει έναν χαρακτηριστικό διάλογο, που νομίζω μας φέρνει μπροστά σε πολύ απλά ερωτήματα, στα οποία δεν έχουμε απαντήσεις, ενώ θα έπρεπε και πιστεύω πως εξηγεί πολλά:
‘’Τι είναι ο πόλεμος; ‘’ ρωτούσε τον πατέρα του.
‘’Ο πόλεμος είναι πολύ κακό πράγμα.’’, απαντούσε εκείνος.
‘’Τι είναι η ειρήνη; ‘’, ρωτούσε την μητέρα του.
‘’Η ειρήνη είναι πολύ καλό πράγμα’’, απαντούσε κι εκείνη με την σειρά της.
‘’Και γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν πάντα ειρήνη; ‘’, ρωτούσε το πολύχρωμο παιδί.
‘’Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν πάντα το καλό.’’, απαντούσαν και οι δύο μαζί.
‘’Μήπως κυνηγάνε πολύχρωμους ανθρώπους σαν κι εμένα;’’
‘’Όχι, κυνηγιούνται μεταξύ τους. Μονόχρωμοι με μονόχρωμους.’’
‘’Άρα δεν είναι το χρώμα μου το πρόβλημα.’’
‘’Κι όμως είναι, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Εσύ δεν μοιάζεις με κανένα κι αυτό δεν είναι καλό.’’
Το πολύχρωμο παιδί δεν άντεχε άλλο.
Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο.
Ακόμα κι αυτό τον κόσμο, που δεν τον ήθελε.
Ήθελε να γνωρίσει τα πάντα.
Έστω και τον πόλεμο, αν δεν γινόταν αλλιώς.
Και ξεκίνησε να πάει στον πολύχρωμο κόσμο με τους μονόχρωμους ανθρώπους.’’”
6.Αγαπημένο τραγούδι και φράση αυτήν την εποχή
“‘’Όταν ήμουν παιδί, είχα βρει έναν κήπο, για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω.
Όταν ήμουν παιδί,είχα κρύψει έναν ήλιο, να’’χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.’’”
7.Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;
“Η παρούσα κατάσταση που ζούμε μας έδειξε με τον πιο απότομο και σκληρό τρόπο, ότι, όταν κάνουμε σχέδια, κάποιος γελάει.
Όμως είμαι άνθρωπος των σχεδίων και του προγραμματισμού, ιδιαίτερα μετά από τόσα χρόνια πρωταθλητισμού και αυτό δύσκολα μπορεί ν’αλλάξει.
Εξάλλου και τις μέρες του αποκλεισμού μας, τα σχέδιά μας για το μέλλον και τα όνειρά μας μας κρατάνε ζωντανούς και αυτό δεν πρέπει να το υποτιμάμε.
Ετοιμάζω δύο βιβλία, που θα είναι για μεγαλύτερους αυτή τη φορά και αυτό με γοητεύει πολύ.
Το είχα ζήσει με το βιβλίο μου ‘’ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ’’ και έχω ανάγκη να του δώσω συνέχεια και να το εξελίξω.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και ιδέες και ήδη έτοιμη δουλειά για το επόμενο παιδικό βιβλίο και ετοιμάζομαι για τα World Masters Games, που θα γίνουν του χρόνου στην Ιαπωνία.”
8.Πού μπορεί να σε βρει κανείς;
“Ως φυσική παρουσία στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας για σχολεία στο Ολυμπιακό μας Στάδιο και στο Πρότυπο Εκπαιδευτικό ίδρυμα της Near East, στην Καισαριανή, όπου έχω την τιμή για πολλοστή χρονιά να είμαι ο οικοδεσπότης για παιδιά κάθε σχολικής βαθμίδας.
Ταυτόχρονα συνεχίζω τις επισκέψεις σε σχολεία όλης της χώρας, ενώ έχω ετοιμάσει μια περιοδεία στα ελληνικά σχολεία του Μονάχου,τον Οκτώβριο και ελπίζω να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε όλες τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις σε κάθε γωνία της Ελλάδας, που αναγκαστήκαμε να αναβάλλουμε προς το παρόν λόγω της πανδημίας.
Ηλεκτρονικά επίσης στο επίσημο site μου www.nikosmichalopoulos.gr
στο κανάλι μου στο you tube και στις σελίδες μου σε όλα τα social media
Facebook: https://www.facebook.com/nikomichalopoulos/
Twitter: https://twitter.com/AnnaNikos1
Instagram: https://www.instagram.com/nikos__michalopoulos“
9.Mια ευχή για το Ex’s Ghost By Tina Michaelidou
“Ολόψυχα εύχομαι να συνεχίζει να χτίζει το όνειρό της και να το μοιράζεται με όλους εμάς.
Με τον δικό της προσωπικό τρόπο να φωτίζει το θέμα των σχέσεων, που ειδικά αυτές τις μέρες πήγαν και μας πήγαν σε ένα άλλο επίπεδο.
Και είναι τόσο ωραίο να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα και προοπτικές, όσο ωραίο είναι να μη φοβάσαι και να μη κατηγορείς ό,τι πέρασε, γιατί απλούστατα σε έκανε αυτό που είσαι σήμερα και αυτό που παλεύεις να γίνεις αύριο.”
No Comments